Etrafıma bakıyorum bir süredir ve gördüğüm bazı net şeyler var. Bunlardan biri hemen hepemizin maalesef olmazsa olmazlarının ne kadar fazla olması hali. O kadar dramatik ki, gelin irdeleyelim biraz.
Mesela cep telefonlarımız. Tamam, günümüzde olmazsa olmaz bir yere sahip fakat biz taparcasına bakıyoruz telefonlara. Cebimizde dahi çok kalamıyor, illaki gözümüzün önünde ve elimizde olacak. Mesela aşka olan açlığımız. Hepimiz ama hepimiz herkes bize aşık olsun diye dolanıyoruz ortalıkta ve bu artık olmazsa olmalarımıza çoktan girmiş gördüğüm kadarıyla. Çok acizane gerçekten. Mesela lükse olan düşkünlüklerimiz. Sahip olalım ya da olmayalım tapıyoruz lükse, paraya, havaya. Belli değil mi farturası ödenemeyen ya da kontürü olmayan son model telefonların ceplerimizde olmasından örneğin.
Bu ve buna benzer onlar, yüzler ya da binlerce örnek çıkar. Eksikliğe dayanıyor ucu bu olmazsa olmaz hallerin fazlalığı bana kalırsa. Halbuki hayatın tadını çıkarmak istiyorsak, olmazsa olmazlarımızı değil, olmasa da olurlarımızı artırmamız lazım. Huzur burada gizli duruyor kanımca ve esnekliği hak ediyor bu hayat.
