Bizim mahallede bir Ömer Abi vardı.Deli Ömer derdi herkes.Deliydi sizin anlıycağınız.Mahalleden herkes korur,kollardı kimse ona bulaşmaz yaptığı her şeye anlayış gösterirdi.Çocuk aklımla özenirdim hep ona.Çünkü istediği herşeyi yapardı özgürlük buydu bence.Her zaman gülümserdi..Yaşamaya çalıştığım süre zarfında gördüğüm en iyi insandı.Bir kere ağlarken gördüm Ömer Abiyi.Dayanamadım gittim yanına ama hiçbir şey diyemedim sarıldım sadece oda bana sarıldı ve ağlamaya devam etti.O güne kadar Ömer Abinin niye delirdiğini merak etmemiştim sormamıştım kimseye ama o günden sonra mahallenin yaşlı esnaflarından Ömer Abinin gençliğini bilen Ayakkabıcı Cengiz amcaya sordum ve öğrendim sonunda Ömer Abinin başından geçenleri.Ömer Abi lise yıllarında mahalleden bir güzele aşık olmuş Kızında gönlü varmış bizim Ömer Abide.Sevgili olmuşlar bir süre sonra.Ama liseyi bitirdikten sonra kızı evlendirmişler İstanbul’dan biriyle.Kız da Ömer Abi de perişan olmuş ama elden ne gelir.Kız evlendikten sonra mahalleye bir daha uğramamış.Bizim Ömer Abide bu olaydan sonra kendini asmaya çalışmış ama ailesi yakalamış bunu.Hiç evden çıkmaz olmuş.Zaten sonrasında olaylar bildiğiniz gibi.Bunları duyduktan sonra çok şaşırdım hatta inanmadım Cengiz Amcaya.İnsan aşk yüzünden delirir mi diye düşündüm çocuk aklımla.
Yıllar geçti çocukluğumun üstünden büyüdüm aşık oldum bende kavuşamadım sanırım bende yavaş yavaş delirdim.Buğulanan gözlüklerimin camını silmek yerine camına onun ismimi yazmaya çalıştığımda ilk olarak şüphelendim delirdiğime.Kafam dağılsın diye yürümek istedim bir gece.Kulağımda kulaklık yola bakmadan bilinçsizce yürüyorum.Kafamı kaldırdım onun evinin önündeyim.Delirdiğime hemen hemen emindim artık.Sokakta,çarşıda,okulda gördüğüm her kızı ona benzetip ardıma bile bakmayıp kaçtım hatta bundan dolayı evden çıkamadım uzunca bir süre.Ben artık deliyim uslanmaz bir meczubum.Ama çok memnumun ben bu halimden.Deli olmaktan yani.Hiç kimseye karşı sorumlu olmamaktan hiçbir şeyi takmıyormuş gibi görünmekten.Mutluymuş gibi sürekli sırıtarak gezmekten.
Olanlardan sonra günün birinde aklıma Ömer Abi geldi.Fırlayıp çıktım evden gece yarısı Ömer Abiyi aramak için.Aradım aradım aradım.Bulamadım.Günün birinde onu bulmak umuduyla hala ararım Ömer Abiyi.Ona bir çift sözüm var çünkü.Eğer bulursam onu koşucam yine çocukluğumdaki gibi ona.Yine sarılacağım ama bu sefer ben ağlayacağım
.