Oyun çoktan başlamış durumda… Taşlar, oynanılan tahtanın üzerinde nötr haldeler… Rakip kim bilmiyorum. Fakat önemli de değil zaten. Görerek değil hissederek yaparım hamlelerimi. Bu yüzdendir rakibim; aynaya baktığımda gördüğüm, yukarı baktığımda göremediğimdir. En çok da rakibime güvenirim. Her “özveri hamlesi” kazanmak için gereklidir bu “kirlenmiş” oyunda. Rakip taşları yavaş yavaş kendi yuvasına gönderirken bile zarafeti göstermelisin. Çünkü her tavır ve hamle kendi içinde kalitesini gösterir bu oyunda. Önemi yok kazanıp kaybetmenin. Her zaman kazanamazsın zaten. Kirlenmektir aslolan. Sokakta çamurların içinde koşturmaktır deli bir çocuk gibi, bu oyunda…
