Daha çok gencim ben.Hatta o kadar gencim ki hiç yaşamadım diyebilirim.Hayat değildi benim ki .Pişmanlıklar,hayal kırıklıkları,korkaklık,özlem ve beklemekle geçen bir can çekişme süreciydi.Ben yaşamaya,hayata bağlı kalmaya çalıştım.Ama yaşamaya çalıştığım her gün biraz daha öldüm.Ama artık denemiyorum yaşamayı.Özlemle bekliyorum Azrail’in beni almaya geleceği günü.
Aşık oldum(Belki de son defa).En baştan başladım.Dünya üzerinde gerçekten yaşamın olabileceğine inandım.Biliyordum artık kaybeden ben olmayacaktım.Hayata gol atacaktım ilk defa.Mutlu olacaktık lan.Var mı daha ötesi?
Ama olmadı…Çekti gitti
O gittikten sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı Battı güneş hiç doğmamak için.Durdu dünya bir daha dönmemek üzere. ve geri dönüşü olmayan bir özlem sardı tüm benliğimi.İçime ağlamayı öğrendim ondan sonra.
Özlüyorum
Bana seslenişlerini
Özlüyorum
Bence dünyanın tek harikası olan gülüşlerini
Özlüyorum
Yüzünün her santimetrekaresini
Özlüyorum
Bana sarıldığın o son günü
…
Kim bilir şimdi nerededir.Kimi saklar kalbinde. Kim bilir şimdi ne yapıyordur.Belkide okuyordur bu yazıyı şimdi.Belkide merak ediyordur beni.Merak etme beni boşuna .Ben hala bildiğin gibi.Fotoğrafını öperek başlıyorum yine güne..Bekliyorum yine seni gelmeyeceğini bile bile…
Hayat değildi benim ki .Pişmanlıklar,hayal kırıklıkları,korkaklık,özlem ve beklemekle geçen bir can çekişme süreciydi.Ben yaşamaya,hayata bağlı kalmaya çalıştım.Ama yaşamaya çalıştığım her gün biraz daha öldüm.Ama artık denemiyorum yaşamayı.Özlemle bekliyorum Azrail’in beni almaya geleceği günü.Bu dünyada kavuşamadık ama elbet mahşerde kavuşacağız
