Sustu kadın,
İçinde fırtınalar kopsa bile sustu. Söyleyeceği onca söz varken sadece sustu. Hani düğümlenir ya birden boğazında kelimeler, ateş basar tüm vücudunu. Bir adım atmakla atmamak arasında kalırsın. Ayakların tam ileri gidecekken cesaret edemezsin. Dilinin ucundaki onca cümleyi yutuverirsin bir anda. Söylesen olmaz, söylemesen ağır gelir içinde biriktirdiklerin. Müthiş bir hissizlik kaplayıverir bedenini. Soğuk, hayır hayır sıcak.. Karar veremezsin. Kızarır yanakların, dengen şaşar ansızın. Arkanı dönmek istersin aklın kalır yapamazsın. Haykırmak istersin sesin çıkmaz. Göz bebeklerin küçülür. Sanki sokaktaki bütün lambaları sana çevirmişler gibi. Sanki onca kalabalığın arasında canlı tek varlık senmişsin gibi. Tıpta buna ne derler bilmem. Ama kalpteki adı sevdadır bunun. Çaresi bilinmez, bulunmaz. Onunla olursun olmaz, diğer türlüsü yine olmaz. Hiçbir ilaç tedavi edemez bu illeti. Hiçbir doktor çare bulamaz kanayan yaralarına. Sen ise öylece beklersin.. Acının, kederin, çaresizliğin sonunu bilemeden sadece beklersin.
