Ben yalnızlığın karasını severim; katmerlenmiş karasını; zifte çalan rengini. Öfkemi de en zifirin de,sevgimide en dibin de yaşarım.Akşamlar benim gündüzüm olmuş,varoş sokakların küçük gecekondularını severim,bana çocukluğumu hatırlatırlar. Sadece ben; Karanlığın sıskalaştırdığı insanları sevemem,yolumu aydınlatmaya ışık istemem,sadece beni isterim benliğiyle yanımda olsun …Yazar demiyor muydu :Yalnızlık,sevginin yokluğu değil, tamamlayıcısıdır.(Paulo Coelho)Sevgi dilenemem kimseden,yanımdaysa zaten Seviyorumdur.