Hayatımızda birşeylerin hemen değişmesini isteriz ya bazen. Göz açıp kapayıncaya kadar mesela. Değişmeli derken bile hâyâl, umut ve umutsuzluğu yoğururuz içimizde. Belki kolay belki de zor yaşadıklarımız. Aslında tam bir bilmece… Elimizden geleni, sözümüzden düşeni ve beynimizdekileri tartarız çoğu zaman hesaplıca. Karar verip vermemek bu noktada başlar.
Uzak veya yakındır gideceğimiz yol, karardan sonra. Göze almışsak bir kere başlamalı öyleyse. Nereden nereye… Uçsuz bucaksız yollara da varabiliriz umudumuzla, bir patika yola da çıkabiliriz kararlarımızla. Her başlangıç bir umut getirir. İşte o yüzden umudumuzu saklamalıyız yarınlara. Sadece zaman gerekli mutlu sonlara. Heybemizde hayallerimiz, azmimiz ve umutlarımız varsa elbette güzellikler bizi bulacak. Sadece zaman… Zamana bırakmalı hayatı bazen.
