Şairlerin kaderiydi belki de şiirlerine kurban etmek kendini..sorarım size hangi şair mutlu gitmiş ki toprağa..hepsi güzele kurban etmemiş mi kendini..bir şiirde binlerce kez hangi şair yakmamış cigerlerini..Cemal Süreya akıp giden sokaktan başka hiçbir şeyi yokken bile sevmek yanmak için bir sebep aramamış mı kendine ..Karakoç Rozasından kaçarken bile açma pencereni derken bile onu şiirlerde ölümsüz kılmamış mı.Sevdiğim..görür görmez dememiş miydim sana şiire benzediğini..Fakat gülümseyen bir şiir hayal etmiştim oysa ben daragacında acıklı şiirlerin kurbanıydım..Hüzünlü gözlerinde yarım kalmış bir şiir saklıydı tamamlamak istedim..Atsız Atam dememiş mi Ruhun mu ateş yoksa o gözler mi alevden..Vatanıma ırak düşmüş gibiyim şimdi..Sanki Al Bayragıma son kez bakar gibiyim..Gögsünde huzur saklıydı oysa şimdi senin için bir Vatan haini gibiyim.Benim kaderim belki acıklı şiirlerde beş para etmez adamları Don Juan yerine koymak fakat sana bir şey söyleyeyim mi hüzün bakışlım sen şiirlerimde ki tek adamdın.