Yalandı, yemin ediyorum her şey ziyadesiyle yalandı efendim. Yediğim ekmekte bile eli vardı bazılarının, söylediğim sözlere bile kulağını dayamış beni dinliyordu hain. Yapamadım ben ekmeği yemekten vazgeçemedim, susamadım olmadı. Bariz devam ettim yaşamaya, eli kulağındaydı neredeyse gelir demekti bu fakat ben kaçamadım kötülükten hep yakalandım zaten küçükken koşturmacada oynayamazdım , kaçamazdım , bana kaçmayı öğretmediler efendim , bana kaçanın ardından koşup onu yakalamayı ve bir daha da bırakmamayı öğrettiler. Ve ne yazıktır ki şimdilerde kötülük bir yerlerde bir şekilde beni yakalıyor ve peşimi bırakmıyor, korkuyorum, mücadele etmek bu kadar zor olmamalı derken mücadele etmeyi bırakmak kadar acınası bir durum var mı söyleyin efendim susmayın konuşun benimle. Zira en güzel siz anlarsınız beni, ben onca kötülük içinde iyi kalma alışkanlığını sizden edindim. Uzattığım tırnağı bile sırf kendininkiler uzamıyor diye kesmeye meyilli insanlar tanıyorum, giydiğim birtanecik kazağımdan onda yok diye nazara getirmek için gözlerini faltaşılayan insanlar tanıdım. Yemeğimden ihtiyaçlarımdan kısarak aldığım telefonu yanlışlıklaymış gibi yere düşüren fesat insanlar tanıdım ve böyle insanlar tanıdıkça insanlardan soğudum sonra sen geldin aklıma, kızdım kendime sende bir insandın bunu unutmuştum, sonra kendime kızdığım için bir defa daha kızdım kendime sen insan olamazdın, bir insan bu kadar iyi olamazdı , mükemmelliyetinde bir koşulu olmalıydı ve bu kesinlikle insanı temsil etmiyordu. Söyler misiniz bana ne olur siz insan mısınız? Bir anda ölümsüz olabilme ihtimalinizle karşı karşıya kaldımda… Eğer gerçekten insansanız ne olur bana nasıl bu kadar temiz kaldığınızı ve nasıl bu kadar saf gülebildiğinizi anlatın ne olur buna çok ihtiyacım var…
