Şimdi bir daha göremeyişimi düşündükçe…
Kahroluyorum, nefes alıyorum ama boğuluyorum,
Kendi hatalarımdan oluşan denizde.
Şimdi gülüşünü görmeden,
Zarifoğlu’ nun şiir yazdığı buz dağıyım,
Bayazıt’ ın kendini zehrileyen zehr-i aşkıyım.
Ve Özdenören’ in koluna sildiği gözlük camıyım belki de…
Pakdil’ in hasretini çektiği kudüs değilim,
Solunmayan hava kadar değersizim şimdi.