Senin çelme taktığın yerden başlıyorum hayata varsın yara içinde kalsın dizlerim yüreğim kadar acımaz nasıl olsa diyor üstat C.S
Hayat baştan aşağı sana takılan çelmelerden ibaret aslında düzen bu ilk nefesi aldığın andan itibaren son nefesini verdiğin ana kadar dizlerin hep yara bere içinde insanlarla uğraşmak ayrı yanında birde eşantiyon kaderi veriyorlar sana ki onunla olan mücadelen en çetini .
hayat bu eğer kolay olsaydı adı hayat olmazdı diyorsun devam ediyorsun yaşamaya dizlerindeki yaralara inat tüm gücünle mücadeleye devam diyorsun sonra bir an geliyor evet diyorsun bu defa oldu yendim seni kazandım işte ama son virajda bir çelme hop yerdesin yine dizlerindeki acı o kadar yakıyor ki içini dudaklarını ısırıyorsun koparırcasına ağlamaman lazım kuyruğu dik tutmak şart ya ağladığını biri görürse kimse görmemeli zayıflığını yut gözyaşlarını ve sonun da dizlerinin acısı yüreğinin acısı oluyor öylece kalakalıyorsun yerde bir süre sonra hissiyatsız bakıyorsun çevrene hayatın kahkahalarına kulak tıkayarak sonra kalkıyorsun düştüğün yerden üstünü başını silkeliyorsun ve hayatın sana çelme taktığı yerden yine yeniden başlıyorsun yaşamaya taki bir sonra ki çelmeye kadar.
