Sessizliktir kıran umutlarımı
Kötülük kokar kelimeler buram buram
İçime dolar yavaşça kötülük.
Issızca ağlarım kalabalığın ortasında.
Bazen bir kelebek havalanır yüreğimin bahar tarafından
Mis kokusu kötülükleri kovalar, çocuk gibi zıplar yüreğim yerinden.
Beklerim haberini saf hallerimde..
En çok o anlarımı severim aslında, gülümserim sanki biraz da.
Dilek havuzuna attığım düşlerimin, yavaşça dibe vuruşunu seyrederim suyun üzerinden.
Ne kadar çok düş vardır havuzun dibinde şaşırırım.
Ne hevesler tek atışta yok olup gitmiş, az önce durduğum yerde.
Şimdi ne bir duruş, ne bir havuz, ne bir dilek..
Geriye kalan hiçlik içinde sallanan bir benlik, öyle aciz..
Ana rahminin huzuruna muhtaç bedenim kıvrılır geceye.
Bir hıçkırık sessizliği bozar, huzur bulsun diye yağar yağmur gözlerimden .
Ne bir huzur, ne bir ben, ne bir sen var ..
Kelimeler beynimde döner durur, kalemimle karalar dururum tertemiz yüreğimi.
Şimdi en az senin kadar batırdım yüreğimi, hokkanın en siyah yerine..
Biriktirdiklerin yılların kelimeleri belki benim ise; sedece senden gelen …
Yuvarlanıyor yüreğimin üzerinden doyumsuz aç cümlelerine, yok oluşu sessiz..
Gözlerimin acısı yüreğime vurmuş
Sende ise; ne bir yürek ,ne bir damla yazık..
