doğruluğuna inandığım yanlışlarım var benim.bilerek yaptığım hatalar ve bilmiyormuşcasına sonunda üzülmelerim.büyük umutlarla çıktığım yolculuklardan kıyılara vurdum,koşarak gittiğim yolların sonunda uçurum vardı.biliyordum,bilmemezlikten geldim,çünkü gerçekler yalanlardan daha çok acıtıyordu.bir yalanın içinde mutlu olmak istedim,kabuğuysa sertti gerçekler gibi yalanların.
sevmiyordun ve giderek küçülüyordum sende.uzaklaşıyordun.bense sonunda sen olan yollara yıllarımı verdim.tuttum sandım ellerinden,düştüm o an dizlerime.yorulmadım,ayakta tutan tutkuydu.bi kere dokunabilmek adına yüzüne,parmaklarına,boynuna;kalbim kırıldı,gönlüm yoruldu,yanaklarım ıslandı.
beni sevme,’muş’ gibi yap,ben yine unuturum tüm doğruları.