Nasıl seviyoruz hayatı, insanları, belki bir dostu, ailemizi ve nicesini… Sadece kendimizi düşünerek mi? Yoksa karşımızdakileri de düşünerek mi? Etrafıma bakıyorum da herkes öyle bencilce seviyor ki. Empati kurmayı beceremiyoruz kimi zaman. Onu seviyorum ne dersem yapıyor, saolsun iyi bir insan. Ama bana şöyle böyle dedi, artık konuşmuyorum onunla. Ya da çok sinirleniyorum bu davranışlarına hiç sevmiyorum dediğimiz çok oluyor biliyorum. Peki siz onun için ne yapıyorsunuz. Hiç düşünüyor muyuz bunu? Onun kırgınlıkları, kızgınlıkları sustukları var mı? En büyük eksikliğimizin empati olduğunu düşünüyorum bu sebeple. Halbuki sadece kendimizi, duygularımızı değil de karşı tarafında duygularını düşünsek dünya çok daha güzel bir yer olmaz mı? En basit düşünceyle bir çiçek güzel koku vererek bize sevgisini gönderiyor. Peki biz ona sevgimizi nasıl gösteriyoruz. Onunla konuşuyor muyuz? Suyunu veriyor muyuz? Acaba o nasıl hissediyor diye düşünüyor muyuz? Bizi seven insanları üzmememiz temennisiyle..
