Sen
Adını anınca incelen sesim
Sen adı anılınca dolan gözlerim
Başımı yastığı koyduğumda kaçan uykum
Sen yudum, yudum içilen suyum
Sen çatlamış toprağa düşen yağmurum
Yağmura kavuşan toprak kokum
Sen kutsal diye üç kez öpüp alnıma koyduğum
Sen yüzüme astığım
Sen mühür diye gönlüme bastığım
Sen atan kalbimin ritmini bozan
Yüz çevirdiği halde alnıma yazılan
Sen elimde olmayan
Sen aşkıma oralı olmayan
Sen aşkıma susan
Sen dudaklarında adımı hiç anmayan
Sorulsa yüzünün çizgilerini ezbere bilirim
Yetmez gözlerinin altında kaç çizik olduğunu bilirim
Ama sen en çokta seni ne kadar çok sevdiğimi bilmezsin
Sen benim yorulmaksızın koştuğum
Sen bir adım dahi bana gelmeyenim
Sen hep kendimden kaçıp gittiğimsin
Sen sevdiğimsin
Sen bilemezsin ama ben bilirim.
(Serdar Eymen)
