Hoş, ama bir o kadar da ağlamaklı yüz ifadesi, Bu rüyada, romanda kaybeden ya ana karakter ya da sevdikleri, Ya kendisi ölmek zorunda ya da içindeki hisleri…
Yıkık gönlü yazar şairin kalemi Solmuş sümbülde ki yazar elemi Dikenler kanatırken o kalemi İçine sığdırır birde bu âlemi Okuyan anlar anlayan olur Okumayan anlamayan bulamaz merhemi Okumak için ben…
Bunun bir karşılığı olmalıydı. Ekseriyetle, dün gibi yarınlar. Bunda bir çözüm aranmalıydı.. Onca hengameler’de Gül gibi aşklanmalıydı. Unutmuşum.. Uzaktan gördüğüm silüetin. Sanki ölüme davet ediyor. Yaşamak isterken,…
”Kainattaki aslolan gösteri, sendeki asıl şampiyon olan zekanı keşfettiğin an itibariyle başlar.” *Gördüğüm kadarıyla herkes oldukça mutlu. Baktığım bu yerden çok uzak duran bir yer var: vicdan vadisi. Herkes orada…
Hava atmak yerine, dışarıya kadar çıkarak biraz hava alsaydık, burnumuz bu kadar büyümezdi, bir nefes alarak kendimize gelirdik. Güneş doğarken gölgeye kaçmak yerine ışığından faydalansaydık, şimdi aklımız fikrimiz karanlıkta…
Gökyüzünü seyrediyordum, güldü yüzüm. Bana bakıyordu kalbimde saklı güneş. Boydan boya bir hayal örtüsü sanki, Ellerimin çizgilerinden geçiyor sıcaklık. Artık boyutsuz bir neşe kaynağındayım, Gözlerinde ben olduğumu gördüğümden. Boz bulanıklığım…