İnsan bazen nereden başlayacağını bilemez
Savrulur gider beyninde
Sonbahardaki bir yaprak misali düşünceler
Sadece dökmek ister içini
Şu anda olduğu gibi mesela
Bir dividi batırıp beyninin ücra bir köşesine
Yazmak ister temiz bir sayfaya
Ya da konuşmak ister tanımadığı birisiyle
Derdini anlatmak ve cevap beklemeden dönüp gitmek
Bazen de susmak ister
Sadece sessizliğin yankısını dinleyerek
Sabaha karşı bir kaldırım taşına oturmak ister mesela
Beğenmezse dağlara tepelere çıkmak ister
Anlayamadığı yerden
Anlaşılmak korkusu taşımadan kaçmak ister
En sonunda yine
fırlatıp atmak ister kalemi
Masanın üstünde herhangi bir yere..