Kalk ve silkelen. Kendin için yaptığın çoğu şeye nasıl olur da bu kadar ara verirsin. En çok da ruhunu doyurduğun şeylere.
Ne oldu sana? Haftalardır her fırsatı uyku ile doldurur oldun. Bedenin mi yorgun gerçekten yoksa ruhun mu kaçıp saklanmak isteyen? Yine kendini sorguladığın bir gündesin anlaşılan. Ruhunu huzura erdirmenin yolunu arıyorsan eğer saklanma ardına uykunun. Kalk ve silkelen. Aynada gördüğün sensin evet ; kaç zamandır bakmakla yetindiğin, sensin. Arındır aklını tüm o kötü düşüncelerden hani sana iyi gelmeyen. Kucakla yeniden hayatı. Kaldır başını ve bak gökyüzüne; göreceksin seni sarmalayan hakikati.
Söylesene; ne zaman kendini teslim etsen tüm varlığınla O’na, her şey daha da güzel gelmedi mi hayatına. Unuttun yine teslim olmayı, yuvarlanıp gittin hayatta.
Kalk ve silkelen; teslim ol seni yaratana. İnan yapacaklarına. Başla, nereden olursa. Unutma; umutla dolu bir kalp, sarar ruhu mutlulukla….