Biz popüler kültürün esirleriyiz.
Hep daha fazlasını isteriz.
İlgiye açız.
Umursuyormuş gibi gözüksekte, yaptığımız tek şey acıtasyonla bize gösterilen ilgiyi (!) arttırmak. Aşklarımız sahte kızgınlıklarımız gösteriş. Kimse çürüyüp toprak olacağı gerçeğini aklına getirmek istemiyor. Kendi hayatlarından kaçıp, acılarıyla yüzleşmekten korkuyorlar. Uyanın artık, burası istediğiniz sahneyi oynayabileceğiniz bir tiyatro değil. Renkli bir şölen veya eğlenmeniz için yapılmış bir sirk te değil. Burası ömrünüz boyunca uğraşıp yüzeyine çıkmak için uğraştığınız bir çukur. Bazılarımız bunu görür ve çıkmak için toplumdan soyutlanmayı göze alır, bazılarıysa bulunduğu bu yerden memnun, geri kalan gereksiz insan kalabalığıyla birlikte sürünüp durur. Ve çamura bulanmış haldeyken kendisini en değerli elmaslar gibi görür.