Gözlerimi açar açmaz gördüğüm ilk şey kendi gölgem oldu. Gölgemdeki karanlık sanki içime işlemiş gibiydi. Birden hüzün doldu gözlerim. Ne olduğunu anlayamadığım saatleri yaşıyor gibiyim ama dediğim gibi pek anlam veremiyorum kendime. Bir şarkı açmak için telefonu aldım. Müzik listemdeki en son şarkıyı dinlemeye başladım. Saatler ilerliyor ilerledikçe hüzün çökmeye devam ediyordu. Gözlerimi kapattım ve şarkının derin sularında buldum kendimi. Şöyle diyordu;
Kelebeğin ömrü kadar zamanım kalsa
Tüm hayatımı sana bakarak harcarım
Şu sözlerde aşkın ne kadar güçlü bir duygu olduğunu anlamaya başladım. Sanırım bende öyle hissetmeye başlamıştım. Gecenin bir köründe hüznün derinliklerine dalmışken bu duygunun aşktan geldiğini yeni anlamaya başladım. Meğer aşk ne kadar güçlü ve merhametsiz bir duyguymuş. Hayatta en sevdiğim şey uyku sanardım. Şimdi uykusuzluğum ve ben aşkın kördüğümünde çözülmeyi bekliyoruz.