Bile bile hata yaparken üzülüyor insan. Kalmadı..
Artık rol yapacak takatım kalmadı. Kendi iyiliğinden ötesini düşünmeyen insanlarla beraber yaşayacak gücüm de kalmadı. Sadece lazım olduğunda kardeşin olanlardan. Dünya’yı sadece gücü yetenlerin yönettiğini sananlardan. Sahte aşklardan. İşgüzar siyasetçilerden, iğrenç toplum düzeninden , yargılarla dolu, mizahtan anlamayan insanlardan. Sadece sen iyiyken yanında olan dostlardan elimi çektim artık.
“Yarayla alay eder yaralanmamış olan.” Bazı insanlar da kendisyle yaşamalı değil mi?
Arkadaş sandıkların bile olsa, onlar varken karanlıktan korkmazsın. Gece olunca mumlar güneşten daha aydınlık olur hatta. Olmuyor.
Karanlıkta kalası geliyor insanın.
Bir gün belki, cesaret edebilirsen….
