Kafam karmakarışık. Duygularımı , hislerimi anlatacak yeterli kelime bulamıyorum. Cümleler tüm ifadeler yetersiz kalıyor sankı. Bunaldım ,yoruldum düşunmekten bir sonuca çıkamamaktan. Belki karşılık verebilirdim sevgine , sevebilirdim seni. Oysa çok istiyorum sevilmek, birinin en değerlisi olmak. Hayatımı,anılarımı, hayallerimi paylaşmak istiyorum. Ruhumu anlatmak, anlaşılmak , senin ruhunda, gizeminde kaybolmak, seni yaşarken öğrenmeyi çok isterdim. Yanımda yürümeni; geçmişin yükünü, geleceğin kaygılarını beraber göğüslemeyi çok isterdim.Deneyebilirdim, bir sanş verebilirdim sana. Koşulsuz güvenemeye, karşılıksız sevilmeye o kadar ihtiyacım varki neden denemedin diye haykırıyorum her gece. Deneyebilirdim , çok da iyi olurduk belki ama yapamadım. Korktum. Kurduğum düzeni ,hayatı tek başıma sırtlanışımı bozmak istemedim. Tekrar yıkılmaktan , kendimi kaybetmekten korktum. Üzülmek ,hırpalanmak, bağlanmak istemiyorum. Biliyorum çok kırdım seni, hepsi boşunaymış diye düşündün. Ben de çok düşündüm bi o kadar da üzüldüm. Senin gibi biriyle daha önce hiç tanışmamıştım. Her anlamda farklı ve eşsizdin. Her gün seni keşfediyor olmaktan keyif aldım. Gizemlerine, kendini kutuna kapatmana alıştım. Ama beni yorucaktın çok yorucaktın. Her adımda seni her keşfedişimde benden çok şey alıcaktın. Anılarımı anlatıcaktım sana, korkularımı belki. Tutkularımı, hayallerimi, hayal kırıklıklarımı , yalnızlığımı…Seni tanıyabilmek için kendimi feda edicektim. Güçsüzleşicektim, içimde sır gibi tutup bana güç veren her şeyi gözünün önüne sericektim. Her gün sana biraz daha bağlanıcaktım. Yapamadım, kaçtım, seni yarı yolda bıraktım. Şimdi aynı güçte miyim bilmiyorum ama geçicek onu biliyorum. Doğru zamanda doğru insan isen tekrar karşıma çık. Yaşamaktan korkmayan sevgi dolu kalbine.
