Yalnızlık zor değil aslında. Fazla kolay. Insanların kaçma nedeni de bu sanırım. Yalnızlık bir sonuçtur. Ve kolay hazmedemiyor insan yalnızlığı. Sanırım ben kolayı seviyorum. Aslında herkes kolayı sever; ama konu yalnızlık olunca insanların sevmediği bir kolaylık oluyor. En basitinden bir sevgili yapayım diyor. Sosyal arkadaşlık sitelerinin hepsine üye oluyor ya da biraz arkadaşım olsun deyip abuk sabuk aslında ona hiç de uymayan mekanlarda takılmaya başlıyor. Bana göre yalnız olmanın ağır belirtileri bunlar. Düşünsenize yalnız olmamak için etrafınızda onlarca gereksiz insan. Bence bu yalnızlıktan daha kötü, daha acı verici ve tabi bu sizin acınacak durumda olduğunuzun en büyük göstergesi. Mutluluğunu paylaşma kimseyle ya da üzüntünü, kararsızlığını. Hatta senin gibi yalnız birini bulup yalnızlığını bile paylaşma. Insanlar öyle bir yere gidiyor ki belki çıkmaz bir sokağa belki sonu olmayan bir yola ama ne olursa olsun vardıklari yerde yalnızlık çok kıymetli olacak. “Yalnız insanlar mutsuzdur. ” Yalnız insanlar sevilmez filan takılma böyle kalıplara. Bunlar sadece halk arasında konuşulan şeyler. Gerçek bu değil. Gerçek hiç kimsenin söylediği bir şey değil. Onu sen yaratırsın. Kendi gerçeğini kendin yaratırsın. Sen yalnızsın ve bu yüzden yalnızlığının kıymetini bil. İler de yalnız olmayabilirsin.
