Kimsenin düşlediği o gemi gelmicek,oturcaz birgün evmizin önünde altımızda uçsuz bucaksız bir deniz önümüzde günün sonunu getiren güneş ve ona kapı olan ufuk çizgisi, beklicez…Birgün düşlerin hayallerin kırılmadığı bi dünyada güneşin doğmasını beklicez.
Hayatın ne denli güzel olduğunu hatırlatmasını birinin bize, sonra bakıcazki tutan el gören göz eskisiki gibi tutup göremiyo ellerde anlamsız kırışıklıklar neden dediğimiz bir güçsüzlük var artık, ufuk çizgisini seçemiyo o gözler,son bir kez alınınan derin bir nefes gibi yeni düşler. Masum bir çocuğun doğumuna gebe sonkez…