Yalnızız bu hayatta. Hep de böyle olacak. Yalnızlığın çaresi var gibi görünüyor ama kalp sızısına çare olmayacak.
Bu his bu gönle her düştüğünde yerinde koca bir sızı bırakacak. Gidiyormuş gibi yapıp, aslında hep yerinde saklanacak. Bir ömür, belki bir nefeslik olacak. Ama her kalp bu sızıyı bir gün yaşayacak. Bir anne bebeğinden ayrıldığında, bir baba evlatlarını göremediğinde, bir kadın sevdiğinden ayrıldığında, bir arkadaş fotoğraflara bakarken hep içinde bu sızı olacak. Hele bir de özlem ile buluşursa, bulunduğu yeri çok daha fazla yakacak.
Yalnızlık. Zor olacak. Yalnız kalan her kalp bunu anlayacak. Bir nefeslik ömrü kaldığında dönüp arkasına bakacak. Yalnız olmadığını o an anlayacak. Geç olacak ama anlayacak. Şah damarının önemini kavrayacak. Allah diyecek ve susacak. Susacak, sonsuza kadar yalnız kalmayacak.
Özlemle…
