Yaşamak istersin sadece huzurla, mutlulukla. Eski günlerin gölgesinden kurtulup yeni bir dünyada. Mümkünse tek başına, sadece kendinle. Zaten başkaları değil midir içinde kopan fırtınaların sorumlusu. Çıkarken çelme takan hayat denen yokuşu. En iyisi tek başına çıkmak o yokuşu. Geceleri kabussuz uyumak için uykunu.
Kendini kendine emanet etmelisin, yoksa kendini de kaybedersin. Zaten bu kaybedişler değil midir başkasına emanet oluşlarından. Elini omzunda hissettiklerinin sahte sıcaklığından. En iyisi tek başına, kendi varlığınla.
Soylemek istersin ama söyleyemezsin, çünkü bulamazsın söyleyecek tek kelime. Unutuldu ne söylediysen, dinlenmiyor ne söylüyorsan. Bu kadar kolay mıdır unutmak her şeyi, parçalamak bütün güveni? Başkalarını sarsmaz, ama bitirir seni. Çünkü olamazsın sen onlar gibi. Ama artık son vermeli, kendi içine dönmeli.