Yaşamak.. yaşamak; bir çocuğun dizinin üstüne düşüp,haykırarak ağladıktan sonra gülerek ayağa kalkmasıdır.
Yaşamak,bir annenin çocuklarına para yetiştirebilmesi için gece gündüz çalıştıktan sonra çocuğuna baktığında tüm yorgunluğunu unutmasıdır.
Hayatı acısıyla tatlısıyla yaşadığında anlarsın yaşadığını.Her zorluğun altından kalkınca anlarsın acını.Ve en önemlisi umutsuz kaldığında anlarsın yalnızlığını.
Acıyan her yerini sararsın,kapatırsın üstünü, pes etmeden devam edersin yaşamaya. Öyle bir an gelir ki sonra,pes edersin kendince.Ama bilmen gereken şeyse,devam eder hayat.Hem çığlıklarla,hem kahkahalarla.Yorulmuş ruhunu yeniden dinlendirirsin ve kalkarsın ayağa “kahkahalarla”.Devam edersin.Bir kez canını yakan şey,o zaman dokunamaz bile sana.
Her kalkışında bir tecrübe kazanırsın.Yaşadıkça koca bir kalbin olur. Ama unutma şunu! yaşamak;sadece nefes almak, konuşmak,duymak, beslenmek değildir.Yaşamak büyümektir,sınırı olmayan bir büyüklüktür.