sen yokken
ruhumun kapıları mühürlenir
bedenim benliğime küser
ne ben kalırım geriye ne de biraz sen
sen yokken
ne tadı vardır bir meyvenin ne de yüreğimi kavuran şu közün sıcaklığı
hissedemem
istesem de beceremem
bir perdenin arkasında ulaşılamayan o noktada
bekliyorlar
seni beni salt halleriyle
gel artık
gel ki yaşlanarak yaşayalım.
