”Self sabotage nedir bilir misin ?” dedi bana.
”Konunun nereye gittiğini tahmin edebiliyorum.” Gibi bir şey dedim.
”Neden çevrendeki insanlar böyle ?” Gibi irite edici bir laf söyledi.
”Mevlana’yı bilir misin?” Dedim.
”Çok ukalasın.” Dedi.
”Kendisini pek sevmem. Peygamber muamelesi gören bir ihtiyardan öte değil. Dile getirdiği fikirlerin yarısını dürümcü dayımızdan işitebilirsin. Tabi acıdan kulaklarının çınlamadığını varsayarsak.”
”Terapinin verimli olması için işbirliği yapman gerek, bunun farkında olduğunu düşünüyorum.” Dedi.
Ben hiçbir şeyin farkında olmadığım zaman rahatlayabiliyorum ancak.
Rahatlığın ne kadar önemli olduğunu bilir misin.
Huzurun ne kadar önemli olduğunu bildiğimi zannederdim.
Beni izleyen bir bebek onu elimden alana dek.
