Her gelişinde aklıma, ardına çalınıyor kulağıma iç çekişlerin.Yüreğim çağırıyor, ritimsiz atışlarını. Dudaklarının kıvrımında şekillenen ben’li tebessümün gelip oturuyor sonra suretime. Sadece benim gördüğüm, benim bildiğim tebessümün. Ama sonra dünyamın adamıyken, başka dünyaların adamı oluveriyorsun bi’ an da. Nefes alamıyorum, 8,5 şiddetinde depremler yaşıyorum.
Titriyorum, sarsılıyorum. Tutunamıyorum.
Sonra çığlıklarla yarıyorum gecenin sessizliğini.
-Kabus, kabus gördün sevgilim diyorsun.
Elin elimde.
Bi yudum su olup akıveriyorsun yüreğime.