Kral güzel bir yol yaptırmış, tam ortasına da kocaman bir taş koydurmuştu. Gelip geçenler hiç seslerini çıkarmadan taşın etrafında dolaşarak yollarına devam ediyorlardı.
Günlerden bir gün bir sanatçının yolu oraya düştü. Taşın bu güzel yola yakışmadığını, yolcuları rahatsız ettiğini düşünerek onu zarzor bir kenara çekti.
Çekip gidecekken taşın bulunduğu eski yerde bir kese altın ve bir not gözüne çarptı.
Kağıtta şunlar yazılıydı: “Taş kaldırıp insanların buradan rahat geçmelerini sağlayan kişi, bu altınlar senindir. Güle güle harca ve erdemli davranışını hep sürdür.”
İşte sanatçılar(şair ve yazarlar) böyledirler; güzelliklerin önündeki engelleri kaldırırlar, bizi mutlu etmek için çalışırlar. Kendilerini değil, toplumu düşünürler.
1 comment
Güzellik yolundaki taşları kaldıralım ki yolumuz aydınlık olsun ve bizi güneşli günlere götürüsün. Aydın kişilere aydınlık işler yakışır.