Kendimi bir sonbahar daha atlatmış yüz yıllık ağacın yaprağıymış gibi hissediyordum, bitmiş gibiydi mevsimlerim.
O iri gövdesi değildim ağacın çünkü ben o kadar güçlü degildim taşıyamazdım , o ağacın atan kalbi kökü değildim çünkü bu dünyanın kiriyle besleyemezdim tüm bedenimi , o tutunmaya çalıştığım yara almış ince dal da değildim ben dayanamazdım o kadar acıya. Ben o dalı bırakmayan yapraktım , vazgeçmiyordum hayattan.
Ve
Engel oluyordu rüzgar, son çırpınışlarıma da….