İnsan; insandan, insanından çok çabuk vazgeçiyor.
Gün geliyor insan insana muhtaç oluyor
Gün geliyor gözü görmüyor ..
Belli kılıflarımız var uydurmaya çalıştığımız, baktık uymuyor bırakıveriyoruz. Bi anda en yakın en uzak olsun istiyoruz hiç hesapta yokken.Ya büyüyoruz, ya değişiyoruz.. Aynı şey aslında. Büyüdükçe kavrıyoruz ne nedir? Ne değildir.
Dost ve arkadaş kavramlarını öğreniyoruz uyguluyoruz insanoğlunda ama beceremiyoruz. Ne sağda ne solda orta da bile duramıyoruz. Fikirler değiştikçe yanlızlaşıyoruz.
Bununla birlikte muhtaç oluyoruz insana .. -Evet muhtacız hemde çok.
Bugün nasılsın diye soracak bir arkadaşa
Akıl alabileceğin bir insana
Dertleşebileceğin bir dosta
Sevebilceğin bir adama\kadına
Öğrenilmiş tüm bu duyguların merkezlerine tek tek bir insan yerleştiriyoruz. Zamanla kayboluyor nasılsınlar, azalıyor akıl almalar ve içine kapanıyor insan.
Aslında herkes birbirinin aynısı, senden farkı olanında sana benzeyeninde kaygıları sevgileri aynı.
Anahtar insan, para nasıl her kapıyı açıyorsa insanda her kapıyı açabiliyor..
İnsan insana muhtaç
İnsan insanın çaresizliği
İnsan insanın cehennemi..
Haybedenmadam
2 comments
insan ilk bakışta evet insan
tanıdıkça tanımlar ve sınıflandırırız aslında
ne kadar çok insanımızın olduğu ayrı bir hazine
derim ki
herkesle dost olmak zorunda değilsin zaten
başarı dileklerimle
saygılar
Tesekkurler