Ay Kadar Gerçeğim

Var olmak bende hem korku hem de bir coşku hissi uyandırıyor. Hayret ediyorum ay. Geçen her bir saniye, bilincimin açık olduğu her an varlığa şaşırıyorum. Öyle ki düşüncelerim bu şaşkınlığın ötesine geçemiyor ve takılıp kalıyorum. Beynim alarm veriyor, korku hiç olmadığı kadar benimle. Sen nasıl öyle gökte parıldıyorsan, nasıl sarı büyülerinle göğü sarıyorsan ben de senin kadar gerçeğim. Senin kadar buradayım ay. Aklım o kadar almıyor ki bunu, o kadar büyük bir şaşkınlıkla şu iki kelimeyi tekrar edip duruyorum ki, korku ve merak yıldırım gibi düşüyor zihnime: Ben varım.

Ben varım.

Ben varım.

İşte, burada bir bahar gecesi pencerenin pervazına oturmuş sarı parıltılı ayı izliyorum. Elimdeki bir mercekle ona daha yakından bakıyorum ve müthiş bir tutkuya kapılıyorum. Varım. Buradayım. Ayı izliyorum. Hem de daha yakından. Ay, ay… Ay kadar gerçeğim.

Sonrası?

Sonrası kocaman bir boşluk. Anlamsızlık. Dona kalma. Çünkü varım ve bu nasıl? Çünkü ay karşımda, hatta daha yakın, neredeyse elimi tutacak ve bu nasıl? Ona gülümseyerek bu satırları yazıyorum, içimde kırmızı bir korku ve sarı bir coşku var. Birbirine zıt gibi duran ama aslında gizlice birbirlerini besleyen bu iki duygu bir sokak lambası gibi yanıp sönüyor zihnimde. Varlığa hayret ediyorum bir kez daha ve elimden hiçbir şey gelmediği için, hiçbir şey bilmediğim için var olmaya devam ediyorum. Eğer bir son varsa o son gelene kadar bu döngüye devam edeceğim. Bilincim açılacak, varlığı hissedeceğim ve amansız bir korku duyacağım. Korku, dipsiz bir şaşkınlığa ve zavallı bir meraka dönüşürken ben parıltılı bir coşku denizine düşeceğim. Kalbimin ritmi hızlanacak ve var olduğum için temelsiz bir mutluluğa kapılacağım. Bu mutluluk öyle geçici ve öyle küçük ki hemen sönecek. Mutluluk en zayıf histir. Bencil olduğum için, bu var olma eylemine herkes sahip olabildiği için bu yalnızca küçük bir coşku olarak kalacak ve beni hayatım boyunca sürecek bir huzura erdiremeyecek. O kısa coşku anından sonra yeniden varlığı unutacağım. Bilincim kapanacak ve ben uykuma kaldığım yerden devam edeceğim. Bu yüzden hiç var olmamış gibi olacağım ay. Ne kadar yazık. Ne kadar korkunç bir döngü.

Ve ne kadar da gerçek.