Kalbim, yanlışlarımı örtpas et, aklımla bir ol, daha önce defalarca sıyrılıp geçtin hayatımdan, ellerimi açmasam tutamazdım seni, sürüklenmek istermiydim bilseydim. Yaşamak anlamlı değildi, hatalar içinde boğarken kendimi, uyanmak istemezdim dünyaya hiç hatta, rüyaların içinden.
Bir umut dolu içim,
bu bir mucize sanki,
tek bir doğru için,
neler feda etmişim,
kendimi kaybetmişim.
Keşifteyim yaşadığım herşeyden bir anlam çıkarmak görevim, tek unutmamam gereken içimdeki isteğim, kendime kötü gelmesini istemediğim herşeyden mahrum bırakırım dediğim insanlar var hayatımda benim.
İnsanlığın ilacı olsa kendi başına bir dünyadır, başına buyruk yaşamak fitil etkisidir, yanlış algıları söküp atmak ilacın yan etkisidir.
Birliğini hiç bu kadar hissetmemiştim, kendimi bildim bileli maskeye hasretmişim, kim ne dermiş, el, alem ne düşünürmüş, çokta derdindeymişim, çığlık çığlığa söyleyemediklerimi haykırmışım dünyaya.