Azrail ağlıyorken

İ. Mansız gol atmıştı,

Senegal’e.

çok ağladım.

Bir de sen gittikten sonra,

çok ağladım. Çünkü;

Ayrıldığımız gün sevmiştim seni

-İ. mansızın golünden 6 ay sonra-

Azrail duygusal biri olsaydı

Ölmek için çok genç olduğumu söylerdim.

Bilmiyorum henüz,

Birinin gözlerinde kaybolmak ne demek?

Kayıp yaşamım için yas tutacaktım daha.

Hayatımı değiştiren bir kitap okumadığım gibi,

Uzadıkça uzayan gecelerim de olmamıştı.

Hem en afillisinden bir şiir yazacaktım.

-Gelmeyecek zamanın hikayesi-

-zincirleme ad tamlaması-

Bize dayatılan paradigmanın dışına çıkıp,

Yıldızlardan bulacaktım yönümü.

Dünyaya karşı duracaktım belki.

Hiç yoktan yemeği yiyip köşeme çekilirken,

-Hanım, hadi çay koy da içelim.

diyecektim.

Üç çocuğuna da Özdemir ismini veren bi baba olarak.

Azrail duygusal biri olsaydı,

Sokağın köşesinde bekleyen simitçinin,

Tüm simitlerini alacaktım,

Erkenden istirahat etsin diye.

Topluluk önünde konuşacaktım,

mikrofonu elime alıp,

Çocuğuna ayakkabı alamayan babanın,

gözyaşlarından bahsedecektim.

Adliyenin önünden

Bir bilirkişi bulup,

Superman’ın neden sadece

New York’ta yaşayan insanları kurtardığını soracaktım.

Azrail duygusal biri olsaydı,

Sadece ağlayacaktım,

Yaşayamadığım hayat adına.