Yollarda olmak istiyorum. Sadece gitmek. Veya sadece bir sonraki durağımın neresi olacağını düşünmek. Ama şimdi şu anı düşünüyorum. Bir hiç gibi. Kayda değer, tatmin edici hiçbir şeyim yok. Sonra diğerlerine, diğer insanlara bakıp tekrar düşünüyorum. Belki yollarda olmayı veya – Into The Wid’de de geçen ‘’Aşktan ,paradan, inançtan, ünden, adaletten öte gerçeği ver bana.’’ -bu gerçeği gerçekten istemiyorumdur. Çünkü çok istemiş olsam yapabilirdim. Sorun nerde göremiyorum. Ne kadar istemiş olmamla mı alakalı yoksa yaşadığım toplumla mı? Parayla mı? Diğer insanlarla mı? Bir cevabım yok. Diğer insanlar -Benim için diğer insan tanımı Trainspotting’de geçen şu sözdür:
‘’Sizler gibi olacağım iş,aile,lanet büyük ekran bir televizyon..’’ –gibi olmak istemiyorum.
Ama sadece istemiyorum. Bilmiyorum yine. Çok garip.
