Hayatımda hiçbir zaman doğum günü mumlarımı tek seferde söndüremedim ben.
Yıllar geçti, mumlar arttı.
Nefesim yetmedi benim.
Üfleyin, yardım edin bana.
Yetmiyor gücüm.
Yardım edin, dileklerime ortak olun.
Güzel şeyler diledim, insanlık adına.
Ortak olun dileklerime ama yardım edin bana.
Yıllar geçtikçe artıyor mumlar, renksizleşiyor pastalar.
Ben o güne dönüp duygulanıyorum ve yetmiyor nefesim.
Yıllardır yüreğimde sönmeyen o yangına alıştım belki ama
Onca yıla yetmiyor nefesim.
Güçsüzüm, renksizim, sensizim.
Büyüyorum, Korkuyorum.
Uçurumun kenarındayım.
Elimde renksiz bir pasta, mumları hala yanıyor.
Bir elimde mektubum, mektubun..
Sana!
Sana yandı tüm mumlar.
Sen varsın diye yükseldi dağlar.
Senin yerine esti rüzgarlar.
İçine attıklarını döktü bulutlar.
Herkes otururken masada ve beklerken payını,
Son kez senin için yandı tüm mumlar.
Ve tek seferde söndüremedim ben.
Yine yetmedi gücüm.
Lütfen yardım edin bana.
Ortak olun dileklerime!
