Dışım her ne kadar soğuk, karlı dağların başı gibi acımasız, sert görünsede bende bir ademoğluyum korkuları, sevdaları ve vicdanı olan… Önceden hiç bir şeyden kormazdım diyen ben seni kaybedecek olmanın düşüncesi aklıma geldikçe korkusundan ölecek gibi olmaya başladım, kimseyi sevemem derken sende yaşama sevincimi buldum, hayatın hep karşıma çıkardıkları yüzünden vicdanı taşa dönmüş bir adam iken vicdanım seninle pamuk misali oldu sen gelde şimdi böyle bir adamdan böyle bir adam yapan kadını sevme diyemezsin, ihanet edemezsin, kalbini kıramazsın sadece seversin bazen delice, bazen çocukça… Seversin işte böyle sevilecek insanlar da milyonda bir gelirmiş sende gelmişken hayatıma çıkma hiç tamam mı?
