Zordur kadın olmak, her an kırılacak gibi yaşamak!
Herkesin yerine her şeyi düşünüyor olmak ama herkesçe çok umursanmamak!
Bir türlü anlaşılamamak, hep bir şeyleri istemekle suçlanmak!
O’nca kalabalığa rağmen yalnız olmak ve sadece içinde ki çocuk tarafından sarılmak!
Anne olmak, eş olmak, her şey olmak; bir varlığıyla bin parçaya ayrılmak!
Bütün bunların yanında içinde ki çocuğun elinden tutup O’nu da yaşatmak!
Zordur kadın olmak: hep bir şeyleri, birilerini toplamak zorunda kalmak!
Güçsüzlükle suçlanmak ama her zorlukta sığınılan liman olarak var olmak!
Ve bu tezat duygular arasında yine de ayakta kalarak yaşamak!
Zordur kadın olmak her gün bir şekilde kırılmak ve buna rağmen bütün parçaları bir arada tutmak!
Kırılmazsa tırnağı kırılır… Saçı kırılır!
Ama kırılır… Allah vergisi olmalı bu kadar çok kırılırken hep ayaktadır / hep tek parçadır!
Çok şeyleri saklar içinde bilir belki de anlatamayacaktır kimselere!
O’nca kalabalığa rağmen bu yüzden yalnızdır belki de bütün kadınlar!
