365 gün 6 saat bir insanın hayatında ne kadar çok değişikliğe yol açabilecekse işte o kadar çok değişti hayatım şu son 365gün 6saat içerisinde.Güldüm, ağladım, heyecanlandım, hüzünlendim, güvendim, hayaller kurdum..Yaşıyorum sandığım ama sanki hepsi zihnimin bana bir oyunuymuş gibi hissettirilen bir 9ay var içinde, devamında ise kabullenemediğim bir 3ay. Ruhum 4 mevsimi de yaşadı ama sırası biraz karışıktı. Belki de yaşadığını zannetti. Kime göre neye göre değişir tabii… Tek bir fotoğraf var elimde şimdi. Fakat aklımın kadrajından çıkmadığı sürece anılar poz vermeye devam ediyorlar. Beni en çok yaralayan da çaresizlik oluyor. Elimden hiçbir şeyin gelmeyişi. Yalnızlığı paylaşabildiğim tek dostumun geceler olması da cabası. Ama dedim ya yüreğimden her geleni yaşayamıyorum her insan gibi ve çaresizlik bir kez daha boy gösteriyor acılar silsilesinin ardından.Geceler.. En büyük sırlarımın ev sahipliğini üstleniyor.En çok da rüyalarımın.Sırlarımın açtığı yaraların akıttığı gözyaşlarımı yanağımda ılık ılık hissetmemle bölünen ve yatağımın ucuna oturup bir kaç dakikalık muhasebe yapmama neden olacak kadar derine etki edebilen rüyalarımın.Tam unuttum dediğim anda bir geceyi bölen rüyalar ne kadar değişsem de yakamı bırakmayacak. Bir şekilde bir şeyleri değiştirmeye mecbur bırakılsam da izi sonsuza dek bana eşlik edecek ve ben bunu bilerek yaşamaya, kimseye diyemediklerimi gece olunca yıldızlara fısıldamaya devam edeceğim.Kızgınlıklarım hep kırgınlıklarımdan daha kısa sürecek. Çünkü kızgınlığım aklımdan kırgınlığım ise yüreğimden gelir.Yüreğimdeki kırgınlığın ilacı ise bir başka yürekte.Ikimizin yüreği de birbirinin tam manasından habersiz. Birbirini hiç anlamamaya yeminli sanki. Başına buyruk.Ama ne önemi var ki bunların.Şimdiye kadar hiç anlayamadıkları gibi sonrasında da anlayamayacaklar nihayetinde. Nedenini ikimizin yüreği de biliyor aslında.Tıpkı birer çift gözün birbirine olan uzaklığından yakındığımız gibi geçmişte.Ama ben artık yakınmıyorum.Çünkü bana her gece bir çift göz eşlik ediyor masamda, o gözlere söyleyemediklerimi kalemim kâğıtlara anlatırken.Arada bir başımı kaldırınca göz göze geliyoruz. Seni izliyorum bi süre sonra daha güçlü yazıyorum, hissediyorum…
