Bu sefer adamda sıkılmıştı olanlara
Oda yorulmuştu artık sokak lambası olmaktan
Kime yandığını bilmeden enerji harcamaktan
Radikal kararlar almıştı aklımda adam
Herzaman ki gibi bu son diyordu kendine
Hep yaptığı şeydi aslında hergün başkası vardı hayatında
Yüreği çokmu büyüktü yoksa hala çocukmuydu
Yaşadıkları büyütmüştü aslında adamı
Bu aralar canı ziyadesiyle yanıyor
Yediremiyordu kendine
Sevmek istiyordu aslında
Kalbime o kadar insan girip çıkarken
Hiç aşık olmamıştı
Bir kere sevmişti adam
Bir kere yürekten sevmişti
Bir kere boyun eğmişti Hayata
Hep onu gözlemişti yüreği aslında
Akşamları yakarış lambasını
Saatlerce düşündürdü
Neden?
Niçin?
Niye?
Bu soruları sormaktan sıkılmıştı
Adam aslında yaralıydı
Uzun zamandır kimse girmemişti hayatına
Yorulmamıştı bukadar
Aslında onun suçuydu
Adam hep güvenirdi herkeze
Tabi tekmeyi yiyene kadar anlamazsınız derdi sonunda
Adamı güvensizlik sarmıştı
Artık kalemine
Yazısına
Yüreğine güveni kalmamıştı
Akşam yazmadı hiç adam
Bu sefer sabahı beklemedi
Gün doğarken adam yazısını sonlandırıyordu
O gece hesaplaştı kendiyle
Oda beni sevse dedi
Başka kimseyi sevemese dedi
Dizi izlemişti o akşam
Aklına repiklerî takılmıştı
Adam haykırıyordu
Benden başkasını sevme
Bendn nefret et
Ben senin nefretine bile rağzıyım diyordu
Adam düşünmüştü uzun uzun
Bu sözleri söyleyecen yalan söylemez yüreğinden konuştuğunu anlamıştı
En son ne zaman biri için bukadar içten konuştuğunu düşündü
Düşündü
Düşündü
Düşündü
Aklına gelmedi adamın
Gelemezdide adam artık yalnızlığa aşıktı
Düşünürken uykuya dalmıştı bile
Onun için aşk yoktu
