Bir sonbahar düşün
Yeşilin sarıya çaldığı yerde yapraklar
Uzunca bir adam düşün
Paltosunda delikler ve ardı sıra gelen adımlar
Beş on metre uzakta sokak başı muhabbeti
Yan yana karşı karşıya kadınlar
Köşede sızlanmakta bir it
Açlığın ve sahipsizliğin verdiği acıyla
Ve adam geçmekte adımlar sabit başı önde
Göğsüne değen sıcaktan soğuğa meyletmiş rüzgar
Dişlerinin arasına koyduğu kelimeler çıkmak isterken bir hışımla
Göz ucuyla bir kadın süzmekte adamı
Adamın yanmışlığı ayazdan olacak yanaklarında
Adam pek çok gün görmüş olsa gerek diye düşündü
Çünkü
Eskimişti adam öyle diyordu yüzüne taht kurmuş edasında oturan çizgiler
Sonra ne olduysa döndü kadın önüne
Adam yürümek te adımlar sabit
Ve it devam etmekte aynı acıyla sızlanmasına
Sonra yürümesinden olacak köşeyi döndü adam
Yürüdü
Adımlar sabit…
