O kadar kusatilmisti ki sentetik yasiyor, silueti aldatiyor cevresini, sprituellige yol hazirliyor, kisa sevisiyor, sigaradan iki firt alip atiyor, corapla uyuyor, olabilir kilmak icin olabilir olamiyor, sira beklemeyi sevmiyor, ruhu dilsiz and iciyor. Kendime asigim diyordu. Ben kendime asigim. Narsistlige burunmus bedeni ayaga kaldiracak guc yok. Tanriya kufrediyor ve hatta Tanriya kufrediyor. O kadar kacamaksizken kendinde tanriyi sorgulama luksu buluyor. Gunubirlik alinan hazlardan kaciyor hayvanlari bile sevmiyor. Sol yanindaki melegi kovuyor pervasizca. O kadar tepkisiz ve o kadar hissizken bu can alici dusunceler nereden geliyordu? Lanetlenmis cenazenin ardindan okunan hayir duasinca..Ruhsuzlasmanı hırsla emzirip adem-i merkeziyete dusup bilmem kacinci gun berisi arasinda kalip siginma cabasiyla kavrulabilecegindende emin. Yine de agitlar yakilsin öle bite.. bu sonsuzlugun icinden cikma cabalarina ecnebilerle hemfikir olusumuzun serefine! Koşullar olgunlastiginda melankoli onu emzirir…
