Bir yerden düşen ya da bir yere çarpan çocuğun ağlamasını kesmek için, düştüğü ya da çarptığı yeri-nesneyi tekmelemek, tokatlamak;
yanlış bir harekete imza atan, hata yapan çocuğun suçluluk çekmemesi, ağlamaması için suçu bir nesneye atmak veya ‘Ayşe yaptı, Mehmet yaptı, ablan-abin yaptı’ diyerek onu aklamaya çalışmak;
zararlı veya zararsız olsun çocuğun her isteğini koşulsuz şartsız yerine getirmek…
Tüm bunlar çocukların, ilerde her istedikleri yerine gelsin, bir dedikleri iki edilmesin diye birer zorbaya dönüşmelerine sebep olabilir. Ayrıca istedikleri hazır olarak direkt yerine getirildiği için ilerde bir baltaya sap olamamak, kendi ayakları üzerinde duramamak gibi ciddi noksanlıklarının fermanı verilmiş olur, çok türlü ahlâki erdemlerden uzak kalmalarına neden olur.
Çocuklara, gelişimleri boyunca her olayın, her durumun bir nedeni olduğunu kavramaları için açıklaması yapılmalı. İerde onun kişisel yeterliliğe sahip olması için ve toplumsal olarak kabul edilebilir veya el üstünde tutulabilir bir bireye dönüşmesi için zihnen ve bedenen donanımlı hâle getirilmelidir, adab-ı muaşeret öğretilmelidir.
