bakmayışına görüyor dediğim kusurlu hareketlerim oldu.
hele sevmek!
ondan bahsetmesem
fakat etmeliyim mevzunun bizzat kendisi bu
lakin defanstan yedeğe sür manşetti ahvalim
sense yedekten santrafora çektiğim haksız bir oyuncu değişimiydin.
neyle dillendirip nasıl avutsaydım
kendi kalesine gol atmış hüsranlığımı?
neticeyse ortadaydı
hak gibi hakikat gibi…
sen esirgeyen ve bağışlayan bir merhametin korunağıydın
bense
bağışlanıp esirgendiğim kapının firarisi…
gözlerinden kazıdığım incinmişliğini savurduğumdaysa
tel tel saçlarımdan
düşüşünü seyretmek muazzamdı!
sonra tırnakların çekip aldı, ruhumdan canını…
üzerime bulaştı savrukluklarının incinmişlikleri
elim ayağım kırgınlık
üstüm başım kor hüzün
sen sığınmışlığının huzurunda solurken huzuru
ben hârâb olmuş turâblığımla soluksuzum
merhameti tek çarem olanla…
LAHZEN
