ben hep gölgelerde yaşadım
hep ikinci,üçüncü planda
yanımda hep insanlar oldu
çünkü
ben tek başına hiçbir şeydim.
hep yanımdaki insan daha popülerdi daha sevilen olurdu
ama ne zaman yanımdaki insanla baş başa kalsam ya sen böylesin diye benim davranışlarım konuşulur övülürdü.
bende bir şey yok ki bak en sevilen sensin, insanlar daha çok seni önemsiyor diyordum ama bunu dinlemiyorlardı.
yada kendileri ben tarafından övülsünmü istiyorlardı bilmiyorum. belkide bu yüzden o sohbeti açıyorlardı.
ben artık yanımda kimseyi istiyor muyum bilmiyorum
bildiğim ise kocaman bir ”hiç”im
