İçindeyim kendimin
Kalbimin kapısında
Vicdanımın başucunda
Sohbet ediyoruz ben ile ben
Ne geçtiyse içimizden
Gün üstüne çıkıyor birer birer
Sert yumuşak demeden
kıyılarımıza vuruyor her şey
İçindeyim kendimin
Ruhumun kucağında
Özümün yanında
İyi biriyim diyordu
O
İyiyim
Bakın,görün!
Görmezseniz ne anlamı kalır
Bakın veriyor ekmeğini
Unlarını aldığı insanlığa
Sen boşver derinlere inme !
Günahlarından arınmalıyım diyordu
O
Arınmalı elbet
Yıkanmalı
Susuz,mor dudakların aradığı
Sularda
Yahut üzerine akıtılmış masum kanların yüzdüğü
Sularda
Farketmez
Sonucu bir beyaz gömlek ne de olsa
Dünya kaldıramasa da kirlerini
Sen boşver derinlere inme !
Vicdanım sızlıyor diyordu
O
Atmalı üzerindeki ağırlıkları elbet
Atmalı
Aynı yalanlara sığınır o
Sığınmalı
Beşeriz şaşarız ne de olsa
Ufak tefek hatalar (!) kimin umrunda
Günah çıkarırdı o
Ağlama duvarında ağlardı
Beş vakit ahlakı unuturdu o
Hep aynı bahaneler
Sığın sığın
Artık sızlamaz vicdanın
Yerini unutmuştur ne de olsa vicdanın
Neresi sızlar anlamazsın
Sen boşver derinlere inme!
Suların üstünde gemiler
Karaların üstünde evler
Hep kapalı kutular var
İçlerinde ne var bilinmez
Ben gördüm
Ağlıyordu bir çocuk köşede
Gözyaşlarını silen olmadı
Ben duydum
Bağırıyordu bir kadın orada
İnsanlar geçti hiç duymamışçasına
Ben gördüm
Donup kalmıştı bakışı bir duvarda bir yaralı ceylanın
Kahkaha attılar altında sanki bir tek onlar varmışçasına bu dünyada
Sen boşver derinlere inme !
Dünya sızlıyor her yerinden
Hem bedeninden
Çöpler akan
Hem ruhundan
Vicdansızlık nefesinden
İncindi neden
Sen sorma
Depreminin yangınının hastalığının
Nedeninden
Sen boşver derinlere inme !
