Taşlaştım ben, taşlara çarpa çarpa taşlaştım,
Onlar gibi olmaktan çok korkardım, korkumla karşılaştım,
Güçlü esen bir rüzgara karşı kanatlarımı açtım,
Kanatlarımı çırptım,
Rüzgar kanatlarımı kırdı,
Üşümüştüm,
Süzülemedim bu sefer gökyüzünde, öylece düştüm,
Başıma çakallar, kurtlar üşüştü,
Ve her gelen bir parçamı ısırdı,
Paramparça olmak nedir, artık öğrenmiştim,
Yaralarımı saramadım,
Vakit yoktu artık,
Ben yoktum artık,
Sonra katılaştım,
Korkularım çoğaldı,
Akabinde paranoyaklaştım,
Suçlandım,
Artık suçluydum,
Zalimleşmekten korkmak suç muydu?
Nitekim öylede olmuştu,
Beni dönüştürdükleri şeyle itham ediyorlardı,
Katılaşmadan güçlü olunmayacağına, tapar derecesinde inananlar yüzünden,
Taşlaşmıştım,
Herkes konuşuyor bir şeyler söylüyordu,
Ama beni bu hale getirenlerin bahsi hiç geçmedi.
