ne zaman büyür insan diye sorardım kendime. insan aynada kendinden utandığı zaman, kendini tanıyamaz hala geldiğinde büyürmüş. bir sürü insanın içinden geçip yalnız kalınca büyürmüş.
ben hep büyüme çabasında olan bir çocuktum. bu yüzdendir hatalarımın sayıları fazla. bu yüzdendir saçlarımla kapatırım yüzümü insanlarla konuşurken. var olma çabasında değilim aksine tükenme ve yok olma çabasındayım. insan kendini tüketmediği sürece var olamaz. ben varlığımı ilan ediyorum 18 yıllık hayatımda. tükeniyorum. insanlar ezip geçiyor ve ben büyüyorum. kök salıyorum insanların korktuğu toprağın altına. toprağın altına girip uyumak istiyorum bazı geceler. bu yüzden tüm ışıkları kapatıp dinliyorum sessizliği ve hayatın bir hayal olduğu gerçeğiyle hayal kurarak uyuyorum.
sev beni baba. gurur duy. bir zamanlar ruhuna tecavüz ettiğin kız çocuğu ölmedi. tüketemedin geceler boyu attığın tokatlarla ruhumu. senin kaybettiğin şey var ya hani… ruh. işte o bende ölmedi, yaşıyor ve yanıyor.
